Early Baroque sculptura in Anglia per influxum profugorum e Bella Religione in continenti adductus est. Unus e primis sculptoribus Anglicis ut stilum adoptaret erat Nicolaus Stone (anche notus as Nicolaus Stone senior) (1586-1652). Discrevit cum alio statuario Anglico Isaak James, et deinde anno 1601 cum notissimo statuario Batavico Hendrick de Keyser, qui sacrarium in Anglia acceperat. Lapis in Hollandiam reversus est cum de Keyser, filiam suam uxorem duxit et in studio suo in Republica Batavica reversus est donec in Angliam reversus est anno 1613. Lapis baroque stilus monumentorum funebris adaptavit, cuius rei notus erat de Keyser, praesertim in sepulcro. of Lady Elizabeth Carey (1617-18) et sepulcrum Domini Gulielmi Curle (1617). Sicuti Hollandi sculptores, usum etiam in monumentis funebri marmoreis nigris et albis opponendi adaptavit, vestitu diligenter expresso, ac facies et manus insigni naturalium et rerum constituit. Eodem tempore quo sculptor functus est, architectus etiam cum Inigo Jones collaboravit.

In secundo dimidio saeculo duodevicesimo, Anglo-Batavus sculptor et lignarius Grinling Gibbons (1648 – 1721), qui in Republica Batavica eruditus verisimiliter habuit, sculpturas in Anglia magnas fecit Baroque, inter Windsor Castle et Hampton Court Palace, St. Basilicae Pauli et aliarum Londoniarum ecclesiarum. Pleraque eius opera est in calce lignis, praesertim coronas Baroque decorat.[29] Anglia non habuit scholam rusticam sculpturam quae postulationem monumentorum monumentorum, sculpturarum et monumentorum hominibus ingeniorum (sic dicta Anglorum dignis) suppeditaret. Quam ob rem sculptores ex continenti magni ponderis in evolutione statuariae Baroque in Anglia egerunt. Varii statuarii Flandri in Anglia a secundo dimidio saeculi XVII erant, in iis Artus Quellinus III, Antoon Verhuke, Ioannes Nost, Petrus van Dievoet et Laurens van der Meulen. Hi Flandrenses artifices cum artificibus localibus ut Gibbons saepe collaboraverunt. Exemplum est statua equestris Caroli II pro qua Verisimile est Quellinus tabulas ad basem marmoream sculpsit, iuxtaque Gibbonum designationes.[31]

Saeculo duodevicensimo stylus Baroque continuaretur novus artificum continentium influxus, inter sculptores Flandri Petrus Scheemakers, Laurentius Delvaux et Ioannes Michael Rysbrack et Gallus Ludovicus Franciscus Roubiliac (1707–1767). Rysbrack unus fuit ex praecipuis sculptoribus monumentorum, ornamentis architecturae et imaginibus in primo saeculo duodevicesimo. Eius stilus Flandricam Baroque cum classicis influentiis coniunxit. Magnam officinam operatus est cuius output magnum impressum reliquit in praxi sculpturae in Anglia.[32] Roubiliac Londinium venit c. 1730, postquam Parisiis in Dresda et Nicolas Coustou sub Balthasare Permoser exercuit. Famam assecutus est ut sculptoris effigies et postea monumenta etiam in monumentis elaborata est. Praeclarissima opera eius imago Handel compositoris comprehendit, [34] facta in vita Handel pro patrono in Vauxhall Hortorum ac sepulcrum Ioseph et dominae Elizabeth Nightengale (1760). Domina Elisabetha tragice de falsa partu provocata ictu fulminis anno 1731 mortua est, et monumentum funebre magno cum calliditate pathos mortis suae cepit. Eius sculpturae et imagines subditos suos depingebant. Vestibus ordinariis induebantur, habitudines verborumque naturalium induebantur, sine heroismatis fictione. Imagines eius imaginem magnam vivacitatem ostendunt et sic differebant a curatione ampliore a Rysbrack